دو شعری برگزیده شده در ادوار گذشته جشنواره یار و یادگار در وصف همسر فداکار امام؛

پروانه نجاتی:

از تو آموخته ام درس فداکاری را

روز و شب با نفس سوخته غمخواری را

فرصت شمع شدن با همه دلتنگی

تا بتابی شب ناداری و ناچاری را

از تو آموخته ام،وقتی خوابند همه

می توان زمزمه کرد آیه بیداری را

ماه بودی و شدی حلقه مهر خورشید

تافراهم کنی این روح سزاواری را

هاجری باید تا بت شکنی جلوه کند

تا بجوشاند عشقش عطشی جاری را

آفرینش به تو می بالد ای زن وقتی

صبر تو باز کندقفل گرفتاری را

فاطمه قائدی

آغوش می گشاید و لبخند می شود

مامور سرسپاری فرزند می شود

می گویند از این پرنده شدن کم که نیستی

می گوید این سپاه توانمند می شود

وقتی تو بر براده ی خون تیغ می کشی

وقتی دلت به حادثه پایبند می شود...

دل را به سمت واقعه پرتاب می کند

آوردگاه بهت خداوند می شود

دیروز از امام تبسم خریده است

امروز اجر مادریش چند می شود؟!

امروز اجر مادریت نسل عاشقی ست

نسلی که خوب با تو همانند می شود