به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری هشتمین جشنواره یار و یادگار سعید بیابانکی شاعر و عضو شورای شعر و ترانه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی درباره مهمترین دستاوردهای حوزه شعر در چهار دهه پس از پیروزی انقلاب اسلامی اظهار داشت: یکی از مهمترین اتفاق های حوزه شعر در سال های پس از پیروزی انقلاب اسلامی بازگشت جریان شعر فارسی به قالب های فراموش شده و احیاء دوباره آنها بود. ما در ادبیات کلاسیک فارسی قالب های فراموش شده فراوانی داشتیم که در سال های قبل از پیروزی انقلاب کم رنگ و یا به کلی فراموش شده بودند و انقلاب توانست آنها را بار دیگر احیاء کند.
وی افزود: قالب هایی مانند رباعی و دوبیتی و به ویژه مثنوی در سال های پس از پیروزی انقلاب بود که با فعالیت شاعران ایران از جمله علی معلم و محمد کاظم کاظمی توانست رنگ و بوی دیگری به خود بگیرد. از طرف دیگر حضور وزن های تغزلی در شعر فارسی نیز تا قبل از پیروزی انقلاب اسلامی بسیار کم رنگ بود اما فضای ایجاد شده در شعر در سال ها پس از انقلاب آن را احیاء کرد.
بیابانکی در ادامه به تغییرات متعدد شعر فارسی در حوزه محتوا در چهار دهه گذشته اشاره کرد و گفت: شعر ایران در چهار دهه گذشته بر انقلاب از منظر مفاهیم و مضامین دچار نوگرایی زیادی شده است. اگر مفاهیمی مانند شهادت در شعر قبل از انقلاب به ندرت قابل ردیابی و مشاهده بود و بیشتر یک مفهوم ذهنی و تجربه ناشده به شمار می رفت اما انقلاب توانست این دست مفاهیم را به عنوان یک تجربه عینی وارد شعر کند.
این شعر و ترانه سرا همچنین به تغییرات شگرف شعر مذهبی و آئینی در چهار دهه گذشته اشاره کرد و گفت: تحول رخ داده در حوزه شعر آئینی در سال های پس از پیروزی انقلاب با هیچ دوره ای قبل از آن قابل مقایسه نیست. اگر نگاهی به شعر ایران قبل از پیروزی انقلاب اسلامی داشته باشیم به ندرت می توانیم مضامین آئینی را در آن ردیابی کنیم. به ویژه شعر آئینی بیان شده در قالب های مدرن یکی از برکات انقلاب اسلامی است.
این شاعر در پایان و در پاسخ به این سوال که آیا می توان پذیرفت در دهه چهارم انقلاب، شعر فارسی دچار نوعی انفعال از منظر رساندن پیام انقلاب به مخاطبان شده است؟ گفت: ما در دوره ای زندگی می کنیم که رسانه های تازه و جدید هر روز به انتقال مضامین و مفاهیم نهفته شده در شعر مشغول هستند.
وی تاکید کرد: اگر شعر نتواند خودش را با این رسانه ها همراه کند به طور قطع ضرر می کند. امروز این رسانه ها هستند که به کار انتقال پیام هستند پس در این موقعیت باید بیشتر از هر چیز به دنبال شیوه هایی تازه برای انتقال مفاهیم موجود در شعر باشیم و پویایی شعر را از این بستر دنبال کنیم.