گر نشود « یار و یادگار» مکرر

کم کم از آن یار یادگار نماند

تکرار جشنواره «یار و یادگار » فرصتی است تا یاد و نام امام بزرگوار همچنان زنده بماند. و نیز این جشنواره فراهم آورنده فضایی است تا با نام هنر و ادب ، جمعی با گرایشات مختلف اما حسی واحد گرد هم آیند. نقطه مشترک آنان ارزش گزاری به احساسات لطیف انسانی چون عاطفه، اخلاق، هنر، زیبایی، همدلی، و مهربانی است. همان ارزشهایی که امروز کمبود آن به شدت محسوس، و خصلت های ضد آن متأسفانه در حال گسترش، اجرا و نهادینه شدن است.

شعر امام که از احساساتی پاک با پشتوانه ای غنی از آیات و احادیث و حکمت های نظری و عملی سر چشمه گرفته است می تواند منبع الهام و منشأ شکوفایی ذوق صحیح عرفانی و تجلیات معنوی برای اهل ادب و هنر باشد. در این باب سخن های مفید فراوان گفته شده و جای مباحث بیشتری نیز  باقی است. عجالتاً شعر کوتاهی را که به مناسبت این جشنواره سروده ام تقدیم می دارم.

بی سخن عشق یاد یار نماند

بی نفس صبح برگ و بار نماند

زنده به بوی گل است بلبل شیدا

گل چو شکوفا نشد هَزار نماند

گر نرسد نفخه ای ز عالم بالا

روح خدایی در این دیار نماند

گرچه هنر خود کرامتی است و لیکن

جز به دم عشق پایدار نماند

عشق حقیقی است جاودانه و پویا

عشق ریایی یک از هزار نماند

گر نشود« یار و یادگار » مکرر

کم کم از آن یار یادگار نماند

فیض قلم متصل به جوهر حق باد

تا نکند هرزگی و خوار نماند