غلامحسین عمرانی گفت: عصر امام خمینی(ره) عصر تحول فرهنگ اسلامی بود. در این عصر ادبیات نوین فارسی در مسیری که امام(ره) پیش گرفته بود گسترش یافت.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی هشتمین جشنواره یار و یادگار غلامحسین عمرانی، شاعر و پژوهشگر گفت: در عصر امام خمینی(ره) می‌توان از گسترش ادبیات نوین فارسی در مسیری که امام(ره) پیش گرفته بودند فراوان سخن گفت، از جمله این‌که جهان هم به دنبال این تحول می‌گشت و ایران در دوره‌ای که امام خمینی(ره) آن تحول را ایجاد کرده بود توانست برخی از شاعران و نویسندگان جوان آن دوره را در مسیری قرار دهد که ره‌پویان شکوفایی در ادبیات انقلاب اسلامی لقب بگیرند.
شاعر مجموعه شعر «غزل، خاک خاطره» افزود: از باب مثال می‌توان به نویسندگان نوجوی میهنمان در دوران هشت سال دفاع مقدس اشاره کرد که در مجال حال حاضر فرصت آن نیست تا از یکایک آنها نام ببریم. همچنین از شاعران نوجوی عصر انقلاب می‌توان به عنوان نمونه یاد کرد و دست‌کم قیصر امین‌پور، سیدحسین حسینی و سلمان هراتی را مثلث هنری دهه 60 قلمداد کرد.
وی ادامه داد: در ادامه این تحول با یک دهه بحران روبه‌رو بودیم که البته تا حدودی به عوامل جهانی بستگی داشت، ولی زمان کار خود را کرد و در دهه 80 شاهد شکوفایی ادبیاتی بودیم که گام اول آن را امام(ره) در دهه 40 برداشته بودند. به گمانم در دهه 50 شاعران و نویسندگان آن دوره بدون این‌که خودآگاهانه بدانند در مسیر این تحول گام نهادند. شاید برخی از شاعران و نویسندگان و اهل قلم این تحول را به صبغه غربی‌اش بنگرند یا تأثیر ادبیات آن سوی دنیا را مدخلی برای شکوفایی ادبیات ایران عنوان کنند.
شاعر مجموعه شعر «خیابان غزل» ادامه داد: واقعیت این است که آن حرکت از سوی امام خمینی(ره) و جریان ره‌پوی دهه 40 آغاز شده بود. چگونه ممکن است پس از گذشت چهار دهه از آن دوران اکنون به ندای درونی و وجدان زمانه پاسخ نگفت. امروز وجدان ما پاسخ می‌طلبد که ادبیاتی که اکنون تولید و ارائه می‌شود تحت تأثیر ادبیات شرق بوده است و نه ادبیات غرب. در واقع شاید بتوان به روشنی گفت که سرچشمه و منشأ این ادبیات ریشه‌های بومی داشت و در ایران نضج گرفت.
عمرانی توضیح داد: البته نمی‌خواهم منکر تأثیر ادبیات غرب در دوره جدید بشوم ولی به اصطلاح هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد. پیش از این نیز اهالی قلم بارها گفته‌اند که جایگاه ادبیات غرب در دوره‌ای بوده است که با انقلاب مشروطیت گره می‌خورد. اگر نیک بنگریم در آن دوره نیز که انقلاب مشروطیت آغاز شد، جای پای عرفان نوین ره‌پویان دینی را می‌توان جست. همان‌گونه که می‌دانیم یک سده از آن دوران گذشته است ولی هنوز جوانه‌های روییده و برآمده از ادبیات و عرفان آن دوران در آثار تأثیرپذیرفتگان امام خمینی(ره) در دهه حاضر که از آن صحبت می‌کنیم دیده می‌شود.
وی یادآور شد: گمان نمی‌کنم که این تحول به آسانی انجام گرفته است و پژوهش در این وادی چندان آسان نیست. به قولی هفت شهر عشق را عطار گشت، ما هنوز اندر خم یک کوچه‌ایم. اگر بخواهیم به عنوان یک پژوهشگر به این موضوع نظر بیفکنیم درخواهیم یافت که هفت وادی سلوک در ادبیات نوین ایران از نقطه‌ای آغاز شده است که امام(ره) پرچم آن را افراشته بود.
وی گفت: جشنواره‌ها در هر دوره‌ای که برگزار می‌شوند پیام‌های تازه‌ای را به یاد می‌آورند و اگر از یاد نبریم یادآوران عصر امام(ره) نیز پیش از آن‌که جشنواره‌ها برپا شوند، به شکلی بالقوه این پیام را برای آیندگان داشتند که نباید ره‌پویانی را که در مسیر تحول گام برداشته‌اند به فراموشی سپرد.
عمرانی متولد 1332 فیروزکوه و دارای دکترای تصوف و عرفان اسلامی است. «باران‌های موسمی»(مجموعه شعر نیمایی 1358 با مقدمه سیدعلی صالحی)، «جگن در باتلاق»(1360)، «غزل خاک خاطره»(1369)، «دلتنگی‌های غروب»(شعرهای نیمایی و غزل1371)؛ «گزیده ادبیات معاصر16»(نیستان 1372)، «حرف دلم شبیه غزل‌های حافظ است»(1388)، «صلت کدام قصیده‌ای ای غزل»(1388)، «هرگز نمیر مادر»(1389)، «روایت ققنوس»(1390) و «خیابان غزل»(1392) نام برخی از کتاب‌های اوست.