جعفر ابراهیمی در گفتگوی اختصاصی با پایگاه اطلاع‌رسانی هشتمین جشنواره یار و یادگارگفت:
امام(ره) بینوایان را خوانده بود/پیش از انقلاب به دلیل خواندن داستان سرزنش می‌شدم.
جعفر ابراهیمی(شاهد) گفت: در دوران مدرسه به خاطر خواندن رمان «بینوایان» ویکتور هوگو از سوی معلمانم سرزنش شدم اما پس از انقلاب وقتی متوجه شدم که امام خمینی (ره) نیز این کتاب را خوانده‌اند به این نتیجه رسیدیم که ایشان علاوه بر این‌که مجتهد بزرگ و شخصیتی سیاسی‌اند اهل ادبیات نیز هستند و همین باعث شد ایشان را بیش از پیش دوست داشته باشم.
به گزارش پایگاه اطلاع‌رسانی هشتمین جشنواره یار و یادگار ابراهیمی گفت: پیش از رحلت امام خمینی(ره) گاهی به مدارس می‌رفتم و با شاعران نوجوان و دختر و پسرهای دبیرستانی ارتباط صمیمانه‌ای داشتم. آنها شعرهایشان را برایم می‌خواندند و مرا محرم خودشان می‌دانستند و حرف دلشان را به من می‌زدند. آنها می‌گفتند ما دوست داریم شعر عاشقانه و شعر عرفانی بنویسیم اما معلمانمان یا مربیان پرورشی اجازه نمی‌دهند این هنر را دنبال کنیم.
وی توضیح داد: سعی می‌کردم به آنها بفهمانم که در نوشته‌هایتان هر آنچه را دوست دارید بیان کنید. معتقدم بودم که اگر شعر آنها خوب باشد روزی چاپ می‌شود. اما پس از رحلت امام(ره) که کتاب دیوان ایشان به چاپ رسید فضای بازتری را در مدارس شاهد بودم.
این نویسنده توضیح داد: اما در عین حال برخی جوان‌ها و نوجوان‌ها از شعرهای امام(ره) تلقی‌های عاشقانه داشتند که البته مقتضای سنشان بود، در حالی که این شعرها عرفانی است و البته با جلوه‌های زمینی بیان شده است. به طور مثال نوجوان‌ها متوجه نمی‌شدند که معنای «من به خال لبت ای دوست گرفتار شدم» چیست.
ابراهیمی افزود: چاپ دیوان امام(ره) باعث شد که تا حدودی مربیان کوتاه بیایند و به بچه‌ها اجازه بدهند شعرهای عاشقانه و عرفانی هم بنویسند. سعی می‌کردم به دانش‌آموزان بفهمانم شاعری می‌تواند شعر عارفانی بگوید که سطوحی را طی کرده و به مراحلی از عرفان رسیده و زبان عرفان را یادگرفته است. نوجوان‌ها معمولاً در ابتدای کار از شاعران تقلید می‌کنند و بیشتر با شعر عاشقانه ارتباط می‌گیرند، بنابراین سطح شعر امام(ره) را برداشت می‌کردند که البته نمی‌توان به خاطر این کار به آنها ایراد گرفت.
شاعر شعر «خوشا به حالت ای روستایی» افزود: امام(ره) علاوه بر این‌که عالمی فقیه و مجتهد بودند در ادبیات هم دستی داشتند. منظورم صرفاً نوشتن و سرودن شعر نیست. امام(ره) مطالعاتی عمیق در ادبیات داشتند. پیش از انقلاب نوجوان بودم به خاطر خواندن رمان «بینوایان» ویکتور هوگو در مدرسه سرزنش شدم و همیشه از این نگاه‌ها هراس داشتم اما زمانی که امام(ره) گفتند که این رمان را خوانده‌اند احساس خوبی به من دست داد و به این نتیجه رسیدم که امام(ره) علاوه بر این‌که یک عالم دینی و شخصیت سیاسی محسوب می‌شوند، هنرمند و هنرشناس نیز هستند. این‌ها باعث شد عشقم نسبت به امام(ره) بیشتر شود.
وی درباره جشنواره یار و یادگار گفت: جشنواره یار و یادگار می‌تواند نقش بسزایی برای کشف و پرورش استعدادها باشد و شاعران جوان را به سمت نگاه و فلسفه‌های امام خمینی(ره) سوق دهد. جشنواره‌ای که ارتباط و شناخت شاعران و نویسندگان را با شخصیت بزرگ امام(ره) وسعت ببخشد و بیشتر کند. در دوره‌های قبل این جشنواره حتی به شاعرانی که به شکل حرفه‌ای دنبال شعر و شاعری نبودند اما استعدادهای منحصر به فردی در عرصه شعر محسوب می‌شدند جوایزی دادند.
شاعر شعر «من در کمرکش کوه خوشحال می‌دویدم» یادآور شد: جشنواره هشتم یار و یادگار می‌تواند مانند دوره‌های قبل در استعدادیابی شاعران جوان و نوجوان مؤثر باشد. وقتی نام رهبری سیاسی-دینی با ادبیات پیوند می‌خورد می‌تواند تأثیر دیگرگونه‌ای در ادبیات داشته باشد. چنین جشنواره‌ای می‌تواند افراد مختلفی را به خودش جذب کند، منظورم هم شاعرانی است که مذهبی‌اند و چه آن‌هایی که خیلی مذهبی نیستند و دوست دارند وارد عرصه آفرینش‌های ادبی شوند.
برگزیده دومین دوره جشنواره یار و یادگار گفت: نحوه داوری‌ها و گزینش برندگان هم با جشنواره‌های دیگر تفاوت‌هایی دارد و معمولاً از کارشناسانی بهره می‌برند که یا با امام(ره) آشنایی نزدیک داشتند یا امام(ره) را به خوبی می‌شناسند یا درباره امام(ره) و انقلاب کارهای ارزنده‌ای انجام داده‌اند. به گمانم هشتمین جشنواره یار و یادگار از هر سو که به آن بنگریم جشنواره ویژه‌ای است و با جشنواره‌های دیگر تفاوت‌های زیادی دارد.
این نویسنده کودک و نوجوان اضافه کرد: بر خلاف برخی جشنواره‌های دولتی که ممکن است حال و هوای شعاری و تکیه‌گاه خاصی داشته باشد، این جشنواره چنین ویژگی‌هایی ندارد و به نوعی هم بزرگداشت و یاد امام(ره) است و هم بزرگداشت و یاد شاعرانی که در شناساندن اندیشه‌های امام(ره) زحمت کشیدند.
جعفر ابراهیمی(شاهد) شاعر و نویسنده‌ای است که برای مقاطع مختلف سنی شعر و داستان نوشته است و آثار او بارها در کتاب‌های درسی چاپ شده. شعر «خوشا به حالت ای روستایی» و «پژواک» در کتاب‌های اول و سوم دبستان سال‌ها پیش نمونه‌هایی از آنهاست. از این شاعر و نویسنده تاکنون بیش از 120 عنوان کتاب منتشر شده است.