مسأله «آزادی زنان» بسان بسیاری از مفاهیم اجتماعی و سیاسی جدید چند پهلو و لغزنده است، چرا که می توان آن را بر بستر فرهنگ و اندیشه های گوناگون ارایه و نتایج متفاوت از آن برگرفت. به تعبیر دیگر، آزادی زنان مانند اصل آزادی از منظرهای گوناگون بدان نگریسته می شود و صف بندی های ویژه ای را ایجاد می کند.
ممکن است آزادی زن در معنای اباحی گری و ابتذال به کار گرفته شود. چنان چه ممکن است آن را به معنی رهایی از قید و بند سنت های قومی و مردسالارانه به کار گرفت، یعنی زن انسانی مستقل است که می تواند خود انتخاب گر باشد.
در این نوشتار، آزادی زن به معنای دوم از دیدگاه امام خمینی مورد بررسی قرار می گیرد. بدان معنا که در منظومه فکری امام آزادی زن چگونه است؟ زنان در اشتغال، تحصیل، ورزش، هنر، مسافرت، مشارکت سیاسی و حضور در مراکز قدرت تا چه میزان مستقل اند؟ در انتخاب سلوک شخصی و خانوادگی، منش های رفتاری و... تا کجا می توانند روی پای خود بایستند؟ میزان وابستگی زنان به مردان به طور عام و شوهران و پدران چه اندازه است؟
این ها پرسش هایی است که تلاش می شود جواب آن را از اندیشه و تفکر امام برگیریم. باید بیفزاییم که امام هرکجا سخن گوید یا بنویسد از موضع فقیه و اسلام شناس باید بدان نظر کرد و نباید تنها آرای او را از لابه لای کتب فقهی جستجو کرد.
برای دستیابی به مقصود، این نوشتار در دو بخش تنظیم می گردد، یکی استخراج و ارایه دیدگاه های امام در مقولۀ آزادی زن و دیگری تحلیل فقهی و دینی آن. امید است در این سالی که به یاد او و در جهت احیای نام و اندیشه اش سامان دهی شده این قلم هم خدمتی گرچه اندک ارایه داده باشد.
ادامه مطلب...