مردم سالاری در اندیشه سیاسی امام خمینی(س) جایگاه ویژه ای دارد. قبل از بیان برخی اصول مردم سالاری از دیدگاه ایشان که گاهی با عنوان دموکراسی هم آمده، تذکر دو امتیاز یاد شده برای مردم سالاری اسلامی نسبت به مردم سالاری غربی، در اندیشۀ ایشان ضروری است. ایشان به پیروی از منابع اسلامی که قبلاً اشاره کردیم، توجه می دهند که در اسلام دو محور اصلی، مردم سالاری را از مردم سالاری برخاسته از اندیشه های متفکران غربی جدا می کند: اول، شرایط کسی که برای ریاست حکومت برگزیده می شود و دوم، قوانینی که در جامعه جاری است. حضرت امام(س) مخصوصاً بر محور دوم تأکید فراوان می کنند. وقتی از ایشان پرسیده می شود: «حضرتعالی می فرمایید که بایستی در ایران جمهوری اسلامی استقرار پیدا کند و این برای ما فرانسوی ها چندان مفهوم نیست... آیا جمهوری شما بر پایه سوسیالیسم است؟ مشروطیت است؟ بر انتخاباتی استوار است؟ دموکراتیک است؟ چگونه است؟» در پاسخ می فرمایند: «اما جمهوری به همان معنایی است که همه جا جمهوری است لکن این جمهوری بر یک قانون اساسی ای متکی است که قانون اسلام است. اینکه ما جمهوری اسلامی می گوییم برای این است که هم شرایط منتخب و هم احکامی که در ایران جاری می شود اینها بر اسلام متکی است لکن انتخاب با ملت است و طرز جمهوری هم همان جمهوری است که همه جا هست».[1] شرایط منتخب هم همان شرایط کسی است که برای ریاست حکومت توسط مردم انتخاب می شود. البته این سخن می تواند شامل شرایط کسانی هم که در نظام اسلامی به نحوی انتخاب می شوند ـ مانند نمایندگان مجلس شورای اسلامی ـ بشود.

ادامه این مقاله به قلم حجت الاسلام سیف الله صرامی را اینجا بخوانید.